Η ιδεολογία είναι το πάν. Είναι το γιατί στις πράξεις σου. Είναι το ουσιαστικότερο κομμάτι του εαυτού σου. Είναι αυτό που σε κάνει διακριτό στην κοινωνία, περισσότερο από όλα τα άλλα βιολογικά σου χαρακτηριστικά.

Για τους πιο πολλούς η έννοια της ιδεολογίας είναι κάτι το ασυνείδητο, καθορίζει το πώς αποφασίζουν και πράττουν χωρίς όμως να έχει ξεκάθαρη μορφή. Όταν τους ζητηθεί να την περιγράψουν θα χρειαστεί να πουν πολλά. Αν είναι φυσικά ειλικρινείς και τίμιοι με την περιγραφή τους. Είναι εύλογο να πούμε συνεπώς ότι ένας άνθρωπος πράττει χωρίς να ξέρει ουσιαστικά γιατί πράττει έτσι. Δεν μπορεί να μας περιγράψει στο σύνολό της τη πορεία της σκέψης του, γιατί ένα μέρος της αποτελεί χώρο του συναισθήματος του, χώρο στον οποίο ο ίδιος δεν έχει άμεση πρόσβαση.

Για ανθρώπους που έχουν αφιερώσει χρόνο στη μελέτη της ιδεολογίας τους, ανθρώπους που έχουν καλλιεργήσει περισσότερο τις ικανότητες επικοινωνίας, το εν λόγω ερώτημα παραμένει δύσκολο. Βέβαια αυτοί οι άνθρωποι ως αποτέλεσμα της ενδοσκόπησης τους θα είναι ποιο συγκεκριμένοι στα λόγια τους. Θα έχουν καταφέρει να συμπυκνώσουν τόσο τις σκέψεις τους, ώστε να είναι δυνατή η μελέτη τους από κάποιο τρίτο. Λογικό είναι ακόμα να θέσουν στο πόνημα αυτό και ένα τίτλο, κάτι το εγγενώς αφηρημένο αφού στην ουσία είναι ένα όνομα.

Όλοι γεννιόμαστε τυπικά ανώνυμοι, κάποιος μπορεί να μας δώσει το όνομα “το ν-ωστό παιδί του Χ και της Υ”, αργότερα αυτό γίνεται κάτι πολύ μικρότερο “ο/η Ζ”. Φτιάχνεται μια σύμβαση ότι τα δύο παραπάνω είναι το ίδιο πράγμα. Μόνο το όνομα όμως δεν μας λέει τίποτα, είναι απλώς μια ακόμα τιμή της εξίσωσης που περιγράφει το γενεαλογικό μας δένδρο.

Δυστυχώς μεγάλη μάζα της κοινωνίας δεν έχει το χρόνο και τις ικανότητες να φτάσει στην ουσία πίσω από τα ονόματα. Καταφέρνει να αντιλαμβάνεται τα θέματα από το περίγραμμά τους, εξισώνει τη μορφή της σκιάς με ένα πορτρέτο. Έτσι προκύπτουν λάθη αντίληψης και οι ιδεολογίες χάνουν την αξία τους, αφού δεν υπάρχει καθολικά ομοιόμορφη κατανόηση για το περιεχόμενό τους. Μερικές φορές ένα σκέτο όνομα δεν είναι απλώς ανεπαρκές αλλά ίσως ακόμα και επικίνδυνο.

Πρέπει να ξεφύγουμε από τα ονόματα που ξεκινούν αγνά αλλά καταλήγουν συνθήματα, πρέπει να πάψουμε να αρκούμαστε στα συνθήματα, πρέπει να ανακαλύψουμε την ουσία.