Peter Welch, "Programing Sucks"

Κάθε φίλος που έχω, με μια δουλειά που περιλαμβάνει το χειρισμό αντικειμένων βαρύτερων οπό ένα λάπτοπ περισσότερο από δυο φορές την εβδομάδα, πάντα βρίσκει τον τρόπο του να ρίξει μια τέτοια φράση στη συζήτηση: " Φιλάρα, δεν εργάζεσαι σκληρά. Μόλις ολοκλήρωσα μια εβδομάδα 4700 εργατοωρών σκάβοντας ένα τούνελ κάτω από το Μόρδορα μονάχα με ένα κατσαβίδι."
Έχουν δίκιο. Ο Μόρδορας είναι απαίσιος, και είναι σωματικά πολύ πιο επίπονο το να σκάβεις ένα τούνελ από το να γαργαλάς ένα πληκτρολόγιο - εκτός κι αν είσαι μυρμήγκι. Άλλα, χάριν συνεννοήσεως, ας αποδεχθούμε πως το άγχος και η τρέλα είναι κακά πράγματα. Τέλεια! Καλώς ήρθατε στον προγραμματισμό.

Όλες οι ομάδες προγραμματιστών αποτελούνται από τρελούς.

Φαντάσου ότι γίνεσαι μέλος μια ομάδας μηχανικών. Είσαι ενθουσιασμένος και γεμάτος ιδέες, πιθανά μόλις τελείωσες τις σπουδές σου, προέρχεσαι από ένα περιβάλλον ξεκάθαρο, με πανέμορφα σχέδια που αποτελούν τροφή για σκέψη, όπου τα πάντα έχουν σκοπό, μέτρο και ισχύ. Ξεκινάς συναντώντας τη Μαίρη, αρχηγό του έργου της κατασκευής μιας γέφυρας σε μια μεγάλη πόλη. Η Μαίρη σου γνωρίζει τον Φρέντ, αφού περάσεις από τους δεκαπέντε ελέγχους ασφαλείας που ο Φρέντ έχει εγκαταστήσει διότι κάποτε του έκλεψαν ένα φούτερ που είχε παρατήσει στο γραφείο, για μιά αλλά και "...ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ! ". Ο Φρέντ κατασκευάζει μόνο με ξύλο, οπότε απορείς, αθώα,  που αυτός ασχολείται με τη μεταφορά αυτοκινήτων γεμάτων από θνητούς από την μία όχθη στην άλλη, πάνω από ένα χάσμα εκατοντάδων μέτρων. Μην ανησυχείς, απαντά η Μαίρη, ο Φρέντ θα ασχοληθεί με τον πεζόδρομο... Ποίον πεζόδρομο; Βλέπεις ο Φρέντ έκανε μια πολλή καλή πρόταση για έναν πεζόδρομο, και στο κάτω κάτω θα βελτιώσει την εικόνα της γέφυρας. Βέβαια, θα πρέπει να φτιαχτεί χωρίς δοκάρια, γιατί υπάρχει μια αυστηρότατη πολιτική ενάντια σε αυτά που ο Φήλ εφαρμόζει, ο οποίος δεν είναι μηχανικός. Ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς ο Φήλ κάνει, αλλά σίγουρα βρίθει από συνωμοσία και σχέσεις με την ανωτάτη διοίκηση. Κανένας από τους μηχανικούς δεν έχει όρεξη να ασχολείται μαζί του, οπότε ότι λέει περνά... Εν το μεταξύ η Σάρα έχει ανακαλύψει ορισμένες τεχνολογίες αιχμής για να επιστρώσει το κράσπεδο και τις εφάρμοσε παντού στη γέφυρα, έτσι οφείλεις να σχεδιάσεις γύρω τους και με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά αφού οι υποστηρικτικές δομές και οι ανάγκες ασφαλείας διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Ο Τόμ και ο Χάρρι δουλεύουν μαζί εδώ και χρόνια, αλλά , έχουν μια συνεχή διαμάχη για το αν πρέπει να κάνουν χρήση του μετρικού η του βρετανικού αυτοκρατορικού συστήματος μέτρησης η οποία έχει τη μορφή "εγώ είμαι αρμόδιος να αποφασίσω". Αυτό έχει γίνει μόνιμος πονοκέφαλος για τους άλλους που πρέπει επί τις ουσίας να κάνουν την συναρμολόγηση και που τελικά έκαναν ότι καταλάβαιναν ίσα ίσα να περάσει η μέρα. Ακόμα, η γέφυρα αρχικά ήταν προορισμένη να γίνει κρεμαστή, όμως στα μέσα του έργου και καθώς κανένας δεν ήξερε ακριβώς πως να το κάνει προσέθεσαν και μερικές κολόνες για να την στηρίξουν αποτελεσματικά. Άφησαν τα καλώδια όμως, γιατί και αυτά συγκρατούσαν κάποια κομμάτια της. Ποια είναι αυτά; Κάνεις δεν ξέρει με σιγουριά, όλοι όμως κάνουν βάσιμες υποθέσεις πως είναι σημαντικά. Μετά τις γνωριμίες σε καλούν να παραθέσεις μερικές δικές σου ιδέες, δεν σου έρχεται τίποτα όμως αφού εσύ στο κάτω κάτω είσαι μηχανολόγος, όχι πολιτικός μηχανικός και δεν ξέρεις γρι περί γεφυρών.
Θα οδηγούσες κατά μήκος τούτης της γέφυρας; Όχι! Αν με κάποιο τρόπο κατάφερνε κάτι τέτοιο να φτιαχτεί όλοι οι εμπλεκόμενοι θα εκτελούντο παραδειγματικά. Και όμως, εκδοχές αυτής της δυναμικής έχουν γράψει κάθε πρόγραμμα που έχεις ποτέ χρησιμοποιήσει, προγράμματα τραπεζικών συναλλαγών, ιστοσελίδες,  και το κοινότυπο πρόγραμμα που υποτίθεται πως έπρεπε να προστατεύει τις πληροφορίες στο διαδίκτυο αλλά απέτυχε.

Ο κώδικας, στο σύνολο, του είναι κακός.

Κάθε προγραμματιστής περιστασιακά, όταν κανένας δεν είναι σπίτι, χαμηλώνει τα φώτα, βάζει ένα ουίσκι, μια απαλή γερμανική electronica, και ανοίγει ένα αρχείο στον υπολογιστή. Είναι διαφορετικό για κάθε προγραμματιστή. Κάποιες φορές το έγραψε ο ίδιος, άλλες το βρήκε και ήξερε μέσα του πως όφειλε να το περισώσει. Διαβάζει τις αράδες, ενώ βουρκώνει, από το κάλλος, και τα δάκρυα γίνονται πικρά καθώς θυμάται όλα τα άλλα αρχεία και την αναπόφευκτη κατάρρευση κάθε καλού και αληθινού σε τούτο το κόσμο.
Αυτό το αρχείο είναι Καλός Κώδικας. Έχει λογικά και συναφή ονόματα μεταβλητών και συναρτήσεων. Είναι απέριττος.  Δεν κάνει τίποτα το προφανώς ηλίθιο. Κάνει ακριβώς μια, απλή, συγκεκριμένη λειτουργία και την κάνει καλά. Γράφτηκε από έναν και μόνο άνθρωπο και δεν τον έχει αγγίξει άλλος. Μοιάζει με ποίηση γραμμένη από κάποιον πάνω από τριάντα.
Κάθε προγραμματιστής έχει ανάγκη από μια τέτοια τέλεια χιονονιφάδα. Έπειτα του λένε πως πρέπει να γράψει 600 χιονονιφάδες σαν αυτή μέχρι την Τρίτη, και πρέπει να κλέψει λιγάκι εδώ κι εκεί και ίσως να αντιγράψει μερικές χιονονιφάδες και να προσπαθήσει να τις κάνει να κολλήσουν ή να ζητήσει από ένα συνάδελφο να τον βοηθήσει με μία από αυτές ο οποίος σαν ζώο θα την λιώσει και τότε όλοι οι προγραμματιστές, θα ενώσουν τις χιονονιφάδες σε ένα αποτρόπαιο δημιούργημα πάνω από το οποίο κάποιος θα ρίξει και ένα Πικάσο μπας και κρύψει τα κάτουρα μες τα οποία οι χιονονιφάδες μουσκεύουν κάτω από το φως του ήλιου. Και την άλλη εβδομάδα κάποιος άλλος είναι που θα ρίξει λίγο χιόνι από πάνω να μη κυλήσει κι ο πίνακας.
Υπάρχει μια θεωρία πως υπάρχει γιατριά γι΄αυτό, το να ακολουθείς πρότυπα, μόνον που τα  "standards" είναι πιο πολλά από τις εφαρμογές τους. Και όλα τούτα τα πρότυπα ποικιλοτρόπως βελτιώνονται και επανακαθορίζονται με γνώμονα τις ατομικές προτιμήσεις και λογική αυτών που γράφουν κώδικα. Έτσι κάθε κάθε σύνολο κώδικα που καταλήγει στο κοινό μπορεί να κάνει το ίδιο πράγμα με μια ντουζίνα εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Οι πρώτες εβδομάδες σε μια δουλειά αφιερώνονται στην κατανόηση της λειτουργίας ενός προγράμματος ακόμα και αν είσαι εξοικειωμένος με κάθε γλώσσα, κανόνα-πλαίσιο και πρότυπο που περιλαμβάνει, γιατί τα πρότυπα είναι σαν τους μονόκερους.

Θα υπάρχει πάντα σκότος.

Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια σε ένα δωμάτιο με ντουλάπα. Η ντουλάπα είχε ένα περίεργο σχέδιο. Έμοιαζε φυσιολογική εκ' πρώτης όψεως, τότε την άνοιγες και ανακάλυπτες πως η πλάτη υποχωρούσε δημιουργώντας μια βολικότατη εσοχή, στα δεξιά η ντουλάπα με μια ώθηση απεκάλυπτε ένα ακόμα ράφι. Και ο πάτος έκρυβε ένα στενό χαράκωμα που κατέληγε στο απόλυτο σκότος, εκεί όπου αποσύρονταν κάθε τέρας που τρόμαζε τις νύχτες σου...
Τέτοια είναι η εμπειρία του να μάθεις προγραμματισμό. Μαθαίνεις αρχικά ένα σετ εργαλείων, κοιτάς όμως γύρω σου και υπάρχουν και ένα σορό άλλα εργαλεία, κι άλλα κι άλλα, τόσα που γεμίζουν το βάραθρο που υπάρχει κάτω από το κρεβάτι σου...
Πες για παράδειγμα πως είσαι ένας μέσος web developer. Ξέρεις τουλάχιστον 12 γλώσσες προγραμματισμού, τόνους χρήσιμων βιβλιοθηκών, πρότυπα, πρωτόκολλα και ότι άλλο. Οφείλεις παράλληλα να εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου κάθε εβδομάδα και να ελέγχεις τακτικά εκείνα που ήδη ξέρεις που πιθανά ενημερώθηκαν ή χάλασαν. Και βέβαια πρέπει να ελέγχεις κάθε φορά αν όλα δουλεύουν ακόμα αρμονικά μεταξύ τους η πρέπει να αλλάξεις τακτική -εκείνη που εμπνεύστηκες μεθυσμένος- να πάψεις να χρησιμοποιείς εκείνο το bug δεκαετίας που τελικά κάποιος φωτισμένος διόρθωσε. Είσαι ενημερωμένος, περίφημα, και τότε όλα χαλάν.
"WTF ?", λες εσύ και ξεκινάς να κυνηγήσεις το πρόβλημα. Ανακαλύπτεις πως εκείνη η ηλιθιότητα ότι το 1/0 είναι συντομογραφία για το Infinity, δεν υποστηρίζεται από τον τελευταίο μεταγλωττιστή καθώς ο μπούφος που τον έγραψε δεν μπήκε στον κόπο να αναγνωρίσει την ύπαρξη του, πόσο μάλλον να ενημερώσει τους άλλους ότι δεν υπάρχει. Και τώρα όλες οι χιονονιφάδες σου είναι κατουρημένες και όσο κι αν ψάξεις δεν θα βρεις τον ένοχο κατουρλή.
Είσαι ειδικός στις νέες τεχνολογίες, και αυτό είναι καλό, γιατί αυτή η εξειδίκευσή σου σου επιτρέπει να αφιερώνεις μόλις έξι ώρες ψάχνοντας το λάθος αντί να χάσεις τη δουλειά σου. Έχεις να ρίξεις ένα ακόμα μικρό σημείωμα στο πίσω μέρος του μυαλού σου μαζί με τα εκατομμύρια άλλα μικροπράματα που πρέπει να θυμάσαι καθώς τα εργαλεία στα οποία στηρίζεται η δουλειά σου αναπτύσσονται από πορδολάγνους ηλιθίους.
Και αυτό είναι μονάχα όσα αφορούν το δικό σου, απειροστό, πεδίο σε σχέση με τα πράγματα που ένας απόφοιτος πληροφορικής μπορεί να κάνει. Δεν υπάρχει πράγματι άνθρωπος στον κόσμο που να ξέρει κάθε πτυχή της λειτουργίας ενός MacBook πενταετίας. Γιατί σου λένε να το κλείσεις και να το ανοίξεις ξανά; Διότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι πρόβλημα έχει, και είναι πολύ εύκολο να προκαλέσεις κόμμα στους υπολογιστές και να αναθέσεις στους ενσωματωμένους γιατρούς την επίλυση του. Ο μόνος λόγος που οι υπολογιστές των προγραμματιστών δουλεύουν καλύτερα είναι επειδή αυτοί ξέρουν ότι τα μηχανήματα είναι σαν σχιζοφρενικά παιδιά με ένα κάρο αυτοάνοσα, οπότε το ξύλο δεν είναι ποτέ η λύση.

Πολύ δουλειά γίνεται στο διαδίκτυο, όμως και αυτό έχει τη δική του κολασμένη όψη.

Θυμάσαι εκείνο το σημείο περί τρελών ανθρώπων και κακού κώδικα; Το διαδίκτυο είναι αυτό, ένα εκατομμύριο χειρότερα. Οι ιστοσελίδες σαν μυθικά καρότσια για ψώνια με δύο ή τρεις δυναμικές σελίδες συντηρούνται από ομάδες ανθρώπων όλη τη μέρα διότι στην πράξη όλα χαλάν συνεχώς, παντού, για όλους. Αυτή ακριβώς τη στιγμή κάποιος που εργάζεται στο Facebook βλέπει την οθόνη του να γεμίζει με error, error, error.... και μανιωδώς ψάχνει το πρόβλημα πριν καταρρεύσουν όλα. Υπάρχει μια ομάδα στην Google που δεν έχει κοιμηθεί εδώ και τρεις μέρες. Κάπου υπάρχει και μια υπεύθυνη δεδομένων με ένα βουνό από reb bull γύρω της ενώ ο άντρας της την ψάχνει από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Αν όλοι αυτοί σταματήσουν όλα θα γίνουν στάχτη. Οι πιο πολλοί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς κάνουν οι διαχειριστές συστημάτων, πιστέψέ με αν αποφάσιζαν να κάνουν όλοι ταυτόχρονα διάλειμμα δεν θα προλάβαιναν να φτάσουν στο φαστφουντάδικο πριν να τελειώσουν οι σφαίρες που προστατεύουν τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα από τα μεταλλαγμένα ζόμπι.
Δεν μπορείς να κάνεις επανεκκίνηση στο διαδίκτυο. Τρισεκατομμύρια δολάρια στηρίζονται σε ένα συνονθύλευμα από ανεπίσημες συμφωνίες και "δουλεύει προς το παρόν" και κώδικα με σχόλια όπως "ΝΑ ΓΊΝΕΙ: ΦΤΙΑΞΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ HACK ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ", που έχουν γραφτεί εδώ και δέκα χρόνια. Και δεν έχω καν αναφέρει τις λεγεώνες ανθρώπων που επιτίθενται το διαδίκτυο για να κατασκοπεύσουν να κερδίσουν ή απλώς επειδή βαριούνται. Έχεις ακούσει ποτέ για το 4chan; Το 4chan μπορεί να καταστρέψει τη ζωή και την επιχείρησή σου επειδή δεν σε γουστάρουν, και βέβαια κανενός το αυτί δεν ιδρώνει αφού μια ακόμα έκρηξη δεν είναι τίποτα στο πυρηνικό ολοκαύτωμα που λαμβάνει χώρα καθημερινά.
Στο διαδίκτυο μπορείς να πεις εύκολα, "Ξέρεις, αυτό δουλεύει τις περισσότερες φορές αν χρησιμοποιείς την κατάλληλη υποδομή", και ΜΠAM! Είναι μέρος του πια. Οποιοσδήποτε με μερικές εκατοντάδες δολάρια και έναν υπολογιστή μπορεί να αποκτήσει ένα μέρος του διαδικτύου, να γράψει ότι το πιο φρικαλέο μπορεί να, το ενώσει με άλλες χυδαιότητες και να κάνει το διαδίκτυο λιγάκι χειρότερο. Ακόμα και καλοί προγραμματιστές δεν νοιάζονται να μάθουν τους κανόνες και τα πρότυπα που διάφορα ιδρύματα σχεδιάζουν για να βουλώσουν την αδιαφορία άλλων κι άλλων. Σπαταλούν το χρόνο τους στη Γη ψάχνοντας για λύσεις στο παζλ που κανένα κομμάτι δεν ταιριάζει απόλυτα και μπορεί να διαλυθεί ανά πάσα στιγμή με την ελπίδα πως κανείς δεν το έχει αντιληφθεί.
Αυτοί είναι οι μυστικοί κανόνες του διαδικτύου: πέντε λεπτά αφότου ανοίξεις τον browser για πρώτη φορά, ένα παιδαρέλι στη Ρωσία έχει το ΑΦΜ σου. Έκανες εγγραφή κάπου; Ένας υπολογιστής στην NSA τώρα αυτόματα καταγράφει την τοποθεσία σου για το υπόλοιπο της ζωής σου. Έστειλες ένα e-mail; Η διεύθυνσή σου αναρτάται σε κάποια σελίδα της Νιγηρίας.
Όλα τούτα γίνονται όχι επειδή δεν ενδιαφερόμαστε και δεν προσπαθούμε να τα σταματήσουμε, γίνονται επειδή δεν υπάρχει καλός κώδικάς και απλώς όλοι πασχίζουν να διατηρήσουν το κεφάλι πάνω από το νερό. Αυτή είναι η ζωή σου αν ασχολείσαι με το διαδίκτυο: το να ελπίζεις πως ότι έγραψες το τελευταίο δωδεκάωρο θα κρατήσει, ώστε να φας και να αναπληρώσεις λίγο ύπνο.

Δεν ξεκινήσαμε τρελοί, εκεί οδηγούμεθα.

Έχεις περάσει τέτοιο χρόνο στη ζωή σου διαβάζοντας κώδικα που του μιλάς. Το ανθρώπινο μυαλό δεν ανταποκρίνεται καλά στην απλή λογική πόσο μάλλον την εξαιρετικά περίπλοκη. Αχανείς σειρές αφηρημένων συνθηκών και απαιτήσεων πρέπει να ελεγχθούν για κάποιο κόμμα που λείπει. Τέτοια εργασία όλη μέρα σε οδηγεί σε αφασία, δεν συνειδητοποιείς πως τελείωσε η φράση του συνομιλητή του σου πριν δεις το κλειστό εισαγωγικό. Βυθίζεις τον εαυτό σου σε ένα κόσμο απόλυτης ανοησίας που το μόνο που μετρά είναι μερικοί αριθμοί που προστέθηκαν σε ένα λαβύρινθο από σύμβολα και διάφορες σειρές ψηφίων, για να εμφανιστεί η εικόνα μιας γάτας στην άλλη μεριά.
Η καταστροφική επίδραση στο μυαλό καταδεικνύεται από τις γλώσες προγραμματισμού που κάποιοι γράφουν. Αυτό είναι ένα πρόγραμμα:

 #include <iostream>

int main( int argc, char** argv ) {
    std::cout << "Hello World!" << std::endl;
    return 0;
}

και αυτό κάνει το ίδιο με το παραπάνω:

 `r```````````.H.e.l.l.o. .w.o.r.l.di

ομοίως και αυτό:

>+++++++++[<++++++++>-]+++++++[<++++>-]<+.+++++++..+++.[-] >++++++++[<++++>-] +++++++++++[<++++++++>-]<-.--------.+++ .------.--------.[-]>++++++++[<++++>- ]<+.[-]++++++++++.

αλλά και αυτό:

Ook. Ook? Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook! Ook? Ook? Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook? Ook! Ook! Ook? Ook! Ook? Ook.
Ook! Ook. Ook. Ook? Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook! Ook? Ook? Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook?
Ook! Ook! Ook? Ook! Ook? Ook. Ook. Ook. Ook! Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook! Ook. Ook! Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook! Ook. Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook! Ook? Ook? Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook? Ook! Ook! Ook? Ook! Ook? Ook. Ook! Ook.
Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook! Ook? Ook? Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook? Ook! Ook! Ook? Ook! Ook? Ook. Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook.
Ook? Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook! Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook! Ook. Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook.
Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook! Ook!
Ook! Ook. Ook. Ook? Ook. Ook? Ook. Ook. Ook! Ook. Ook! Ook? Ook! Ook! Ook? Ook!
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook. Ook.
Ook. Ook. Ook. Ook. Ook! Ook.

Κάποτε κάποιος έγραψε μια γλώσσα που επέτρεψε σε κάποιον άλλο να γράψει αυτό:

#:: ::-| ::-| .-. :||-:: 0-| .-| ::||-| .:|-. :||
open(Q,$0);while(){if(/^#(.*)$/){for(split('-',$1)){$q=0;for(split){s/|
/:.:/xg;s/:/../g;$Q=$_?length:$_;$q+=$q?$Q:$Q*20;}print chr($q);}}}print"n";
#.: ::||-| .||-| :|||-| ::||-| ||-:: :|||-| .:|

Σύμφωνα με το συντάκτη του, αυτό το πρόγραμμα είναι : "δύο γραμμές κώδικά που του επιτρέπουν να εκτελέσει δύο εμφωλευμένες γραμμές σχόλια ώστε να διαβάσει τους αριθμούς των Maya που αντιπροσωπεύουν τους μεμονωμένους χαρακτήρες ASCII που αποτελούν τον τίτλο ενός περιοδικού σε ASCII ART περιστραμμένο κατά 90 μοίρες αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού ."
Αυτό το πρόγραμμα κέρδισε έναν διαγωνισμό, διότι έτσι όφειλε. Θες να ζεις σε ένα τέτοιο κόσμο; Όχι. Εδώ είναι που μπορεί να καπνίζεις ένα πακέτο την ημέρα και κανείς να μην κάνει ερωτήσεις. "Μα φυσικά καπνίζει σαν φουγάρο της ΔΕΗ, και ποιος δεν θα το ΄κανε;" Εν τέλει, κάθε προγραμματιστής που σηκώνεται από το κρεβάτι του και προτού ξυπνήσει καλά-καλά βλέπει τον κόσμο σαν κομμάτια κώδικά, και συγκρίνει τις εμπειρίες του με τους άλλους λες και τα acid trips που η νύστα προκαλεί είναι κάτι το φυσιολογικό για όλους τους ανθρώπους. Αυτός είναι ο κόσμος που οι άνθρωποι αναβάλουν το σεξ για να γράψουν μια ακόμα γλώσσα αυτή τη φορά προσαρμοσμένη στις ανάγκες των ουρακοτάγκων. Όλοι οι προγραμματιστές πιέζουν το μυαλό τους να κάνει πράγματα για τα οποία δεν προορίζεται, σε ένα περιβάλλον που δεν μπορούν να βελτιώσουν, δέκα με δεκαπέντε ώρες την ημέρα  πέντε με επτά μέρες την εβδομάδα, κάθε ένας από αυτούς γίνεται σιγά σιγά τρελός.

Έτσι ναι, δεν χρειάζεται να σηκώνω αντικείμενα βαρύτερα από  20 κιλά. Αντάλλαξα αυτό με την δυνατότητα να κουρεύω τα αχαμνά του Σατανά, ενώ δειπνεί από το ανοικτό κρανίο μου έτσι ώστε μερικά κομματάκια του διαδικτύου να μην καταρρεύσουν για μερικές ακόμα μέρες.

Κείμενο του Peter Welch, "Programing Sucks" © 2014 
απόδοση στα Ελληνικά, Sarantos Meglis
διαβάστε το πρωτότυπο στη σελίδα του Peter Welch stilldrinking.org